Week 31en 32
Blijf op de hoogte en volg Solange
10 November 2012 | Dominica, Dominica
Goed, Sandy mijn allerbeste vriendin was mij toch wel even goed aan het uittesten! Je zou denken dat ik nu na 2 jaar toch aardige zeebenen heb. En aangezien ik letterlijk nog nooit zeeziek ben geweest, dacht ik wel aardig wat aan te kunnen! Nou toen wij dus als een cruiseschipje voor uiteindelijk 6 dagen op zee vast zaten, vond ik de zee uiteindelijk toch niet zo leuk meer!
Mijn god het was zo onrustig! Normaal gesproken op slechte dagen ben je meer bewust van het feit dat je op een boot zit en voel je natuurlijk wel wat, maar DIT was echt VRESELIJK!! Letterlijk elke 3 seconden was er een mega golf die alles liet schudden en dat voor 6 dagen! Ik kon wel janken!
Ik kon ’s nachts niet slapen, ik werd misselijk (niet overgegeven gelukkig), het was super vermoeiend, werd mega chagerijnig etc! ik sprak met mensen die al jaren op een cruiseschip werken en zelfs zij gaven aan nog nooit zoiets te hebben meegemaakt! Echt ik wilde zo graag van de boot af. En het erge was dat wij niet wisten, wanneer wij uiteindelijk weer aan wal zouden gaan!
Het volgende probleem was dat onze cruise dus langer was dan gepland, en wij dus langer vast zaten met onze passagiers dan de 9 dagen. Wat betekende dat wij 3 extra avonden voor entertainment moesten zorgen, ondanks dat wij alle shows al hadden gedaan. Nou goed wij dansers hadden een blok van 10 minuten in elkaar gezet (konden ook niet meer doen, vanwege de hoge golven, maar samen met de zangers en de acteurs hebben wij zo drie avonden kunnen vullen met spontane entertainment shows!
Uiteindelijk was na 6 zeedagen de haven in NY nog steeds gesloten, dus besloot de kapitein naar Boston te gaan aangezien we geen extra eten meer aan boord hadden en de brandstof op ging! (trouwens eten was de grootste grap, je moest je bord en glas met beide handen vasthouden, aangezien het anders gegarandeerd om viel.. Wat natuurlijk een aantal keer gebeurden.)
In Boston aangekomen en een mega vreugdedansje te hebben gedaan was ik met een paar die middag naar de Bioscoop gegaan! ‘Pitch perfect’.
Het was trouwens heel leuk weer in Boston te zijn, aangezien dat vorig jaar mijn thuishaven was! Maar voelde ook wel weer raar, aangezien ik nu in ene met allemaal anderen mensen was dan mijn oude Dawn cast.
Die middag kwam de nieuwe cast, die ons gaat vervangen op de Gem aan boord en hadden we onze eerst repetitie samen! Is heel gek hoor, om dezelfde shows te doen met allemaal andere gezichten dan ik gewend ben! Maar daar later meer over…
Die dag besloot de kapitein ons te verwennen na die meest vreselijke dagen dat wij die avond tot 1 u in de nacht in Boston bleven. En die nacht was het Halloween! Dus wij gingen met zijn allen uit en ergens wat drinken! Super gezellig. Omdat Boston een studentenstad is was het super leuk om zoveel jongeren (allemaal verkleed) om ons heen te hebben! Al voelden wij ons allemaal wel erg dom en oud, wanneer zij bij elke ingang steeds vroegen of wij studenten waren en naar welke universiteit wij gingen! ( uhm.. we’re just entertainers who work on a cruiseship… ieh!)
Twee dagen later kwamen we uiteindelijk toch aan in NY. En dankzij Sandy, kon mijn zus niet vertrekken naar Curacao, dus zat zij wat langer vast in NY en konden wij mooi die ochtend nog even samen chillen in haar heerlijke bedje!! In Ny kwamen wij onze nieuwe passagiers op halen die wij eigenlijk 4 dagen eerder al hadden moeten zijn opgepikt. Nu onze 9 daagse-cruise een 5 –daagse cruise was geworden, besloten ze van bestemming te veranderen en wij gingen voor de verandering naar BERMUDA!!! YEEEEY (het was letterlijk Boston – Bermuda beide in 1 week, alsof ik terug was op de Dawn!)
Aangekomen in Bermuda die twee dagen had ik helaas geen vrije tijd overdag van wege alle repetities, wat super jammer was!
Sinds ik met de nieuwe cast aan boord ben, heb ik letterlijk mijn Ass afgewerkt! Overdag de hele dag repeteren en ’s avonds gewoon met mijn oude cast de shows en normaal werk doen! Het voelde echt alsof ik een dubbel leven aan het leiden was! En helemaal omdat het mijn laatste week was met mijn ‘eigen’ cast wilde ik als typisch-mezelf-Solange-zijn, niets missen! Oftewel ik leefde (nog steeds) op weinig uurtjes slaap en Redbull is mijn beste maatje!
Maar het was mij wel gelukt, mijn Bermuda buddy’s op te trommelen. En Dennie, die vorig jaar dat hotel voor mij en de meiden had geregeld, is de eigenaar van een club daar en die had een top avond uit voor mij en mijn vrienden geregeld! Hij had een shuttle bus voor ons georganiseerd die ons bij de haven oppikten en naar de stad bracht en terug. Dus ik kwam met 30 man van de boot de club binnen, waar wij ons eigen VIP gedeelte hadden en wat echt een top avond uit was! Plus vrienden van vorig jaar had ik verteld dat ik daar was en velen van hen kwamen allemaal even langs om gedag te zeggen! Voelde allemaal weer zo vertrouwd, alsof ik er gisteren nog voor het laatst was! Het blijft een gek idee, dat ik in ene vrienden over de hele wereld heb gecreëerd!
Maar terug in NY afgelopen week, was het helaas het moment van de waarheid, en het was dan ook officieel mijn meest vreselijke dag van 2012. (helemaal na zoveel geweldige dagen dit jaar, kan ik die conclusie erg snel trekken!) Het was zo ontzettend moeilijk om afscheid van elkaar te nemen! En helemaal omdat dit contract mijn beste maatjes de mensen uit Australie zijn! Wat niet voor niets ‘ The Land down under’ heet, omdat het zo verdomde ver weg (en DUUR!!) is!! Veel tranen, knuffels en verdriet, maar uit eindelijk kwam het moment toch daar. En ik blijf het toch zo vreselijk moeilijk vinden om afscheid te nemen!
Ik hou momenteel nog zo erg van ‘shiplife’ en zou zo nog een paar contracten willen doen, maar denk dat wanneer het moment komt dat ik wil stoppen, het werk zelf misschien niet eens de reden zou zijn. Maar puur omdat ik mentaal en emotioneel het gedag zeggen tegen mijn vrienden/ familie thuis en tegen de nieuwe vrienden die je leert kennen gewoon niet meer aan zou kunnen! Want pfffff… BAH!!! Wat is dat moeilijk!
Het voelt dan ook stiekem wel gek, om nog steeds aan boord te zijn, waar alles hetzelfde is, maar ook weer niet! Mijn nieuwe cast is verder erg aardig. Iedereen is Amerikaans en er zijn 2 Russen! Mijn kamergenootje is een Russisch meisje, maar zij is al 6 jaren samen met de Russische danser jongen! Wat stiekem wel chill is, want ze heeft tot nu toe alle nachten in zijn kamer doorgebracht. Dus ik heb de kamer eigenlijk voor mij zelf! Er is wel indirect gevraagd of ik het erg zou vinden mijn kamer te delen met een andere mannelijk danser, zodat zij als koppel samen kunnen zijn in één kamer! En ik had aangegeven dat ik daar geen problemen mee heb, het is toch maar voor een maandje. Maar heb daar verder niets meer van gehoord dus we zullen zien!
Vanavond hadden we onze eerste echte show! En het ging allemaal wel goed. Maar de cast moet toch nog wel erg veel extra repeteren denk ik! We zullen zien hoe de komende weken zullen verlopen!
Nou iedereen is weer een beetje op de hoogte van mijn situatie! Sorry voor mijn oh zo slechte persoonljke contact met iedereen de laatste tijd! Ik ben jullie echt echt echt niet vergeten, maar de dagen vliegen voorbij en voordat ik het weet realiseer ik dat ik sommigen al weer in tijden niet heb gesproken! SORRY!!!
Aller Dikste zoen ooit!!!
Ps we hadden ook een Halloween party aan boord en Lauren, Elise en ik waren verkleed als Roxy Hart, Velma Kelly en Bobby Flynn van Chicago! En ze gaven prijzen weg en ik heb een Ipod shuffle gewonnen als best verkleedde ‘vrouw’.
Ps2. Onze laatste week aan boord was ook onze laatste week met onze lieve Hoteldirector! En toen wij vast zaten op zee, had hij Lauren, Elise en mij een suite gegeven aan de achterkant van het schip voor 2 nachten om het leven wat aangenamer te maken! Wat overigens heerlijke verwennerij was.
Ps3. Ik ben nu ‘iedereen’ weg is wel stiekem begonnen met aftellen. Kan niet wachten om naar Curacao te gaan!
Ps4. Ik heb de foto’s van 3 weken die ik toen niet kon uploaden bij dit verslag gedaan!
Ps5. Lauren heeft een ‘crewvakantie’ aangevraagd voor mijn 3de cruise. Wat betekent dat zij goedkoop als passagier op de boot komt, om vakantie te vieren! En Brandon heeft hetzelfde gedaan voor mijn 4de en laatste cruise ‘alleen’. Dus dat zou wel super super gezellig zijn als dat lukt! Ik duim zo hard!
Ps6. Het sneeuwde afgelopen week in NY! Wat betekende dat vele vluchten Gecancelled waren en sommige zelfs 2 hele dagen vertraging hadden! Dus mijn Australische vriendjes die al langer dan 24 uur onderweg moeten zijn om naar huis te gaan, er voorlopig nog niet eens zijn! Arme schatten!
Ps7. MIS JULLIE ALLEMAAL!!
-
11 November 2012 - 16:40
Mama:
Lieve Solange,
Wat ben ik blij dat alles goed is afgelopen en jullie Sandy overleefd hebben.
Ja, afscheid nemen is altijd een crime voor sociale wezens.
En zeker voor zo'n sociaal dier als jij bent.
Maar jullie hebben mazzel dat je in deze tijd leeft.... vroeger was een brief alleen al een paar weken onderweg en telefoongesprekken waren nauwelijks te betalen... Met facebook, twitter e.a. social media is zelfs ver weg dichtbij.
Dus dat zou je enigszins moeten troosten.
Weet je wat ik grappig vind. De foto waarop jij verkleed bent als man en waarmee je gewonnen hebt, daarop lijk je sprekend je vader van zo'n 35 jaar geleden... haha.
Nou lieve meid, geniet nog van je laatste weken en kijk op alles maar met een zeer goed gevoel terug. Je hebt er weer heel veel vrienden bij over de hele wereld.... leuke adresjes voor later... ;)
Dikke kus, mama -
12 November 2012 - 12:49
JantheBuddhaman:
Solange, bedankt Voor je bijzondere verslag en het inzicht dat je ons verschaft over jouw emotionele 'reilen en zeilen'.
Het is inderdaad heftig allemaal en er zitten behoorlijk verschillende emotionele lagen in!
Maar het maakt nu eenmaal ook een deel uit van het NCL leven.
Sterkte en je bent naast een goed gevoelsmens ook professioneel genoeg on het te over leven.
sterkte en werkplezier. Jan -
13 November 2012 - 12:20
Oma En Opa:
Lieve Solange,
Jeetje wat een belevenissen en wat een emoties. Sandy heeft wel wat los gemaakt bij jou en de overigen die erbij betrokken waren. Maar nu heb je toch ervaren wat echt zeemanschap vereist, namelijk: rustig blijven en alles gelaten over je heen laten gaan. Heb je trouwens al de brief die oma jou heeft gestuurd ontvangen? Of is deze verwaaid door hurricane Sandy? We zullen het nog wel horen. Blij waren we in ieder geval wel dat je alles weer een juiste plek hebt gegeven en je emoties weer onder contrôle hebt. Echt een professional, chapeau!! We zijn enorm trots op jou en hopen dat je nog enige weken een prettige tijd doormaakt en verlangen er intens naar je weer in onze armen te kunnen sluiten.
Liefs oma en opa en een dikke pakkert en niet te vergeten een warme knuffel Opa -
13 November 2012 - 12:25
Saskia Koopman:
Hoi Solange,
Wat hebben we hem geknepen hier! Ik ben blij dat het allemaal goed is afgelopen en verbaas me dat jullie zelfs nog een show hebben kunnen doen in die storm! Je hebt toch echt zeebenen gekregen Solange want iemand die niet echt ziek wordt in dit weer is naar mijn idee een echte zeebonk hoor.
Gelukkig was bermuda een goedmaker. Ik geniet van je verhalen en foto's. Gaaf Halloween!
HIer in dit kikkerlandje staat alles in het teken van Sinterklaas zal wel een raar idee voor jou zijn.
En wees blij dat je in de zon zit want het is hier akelig. Tja en afscheid nemen....ik voel helemaal met je mee vreselijk en het went nooit echt nooit. Maar het weerzien is des te fijner!
Veel liefs van ons allen Saskia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley