Week 20 - Reisverslag uit Hamilton, Bermuda van Solange Zindzi - WaarBenJij.nu Week 20 - Reisverslag uit Hamilton, Bermuda van Solange Zindzi - WaarBenJij.nu

Week 20

Door: Solange

Blijf op de hoogte en volg Solange

13 September 2011 | Bermuda, Hamilton

Hi liefjes!!

20 weken.. 20 weken.. 20 weken.. 20 weken al.. Ik ben al 20 weken van huis! ! AAAAAH!!
*maar begin het te voelen hoor* Poeh* hahaha.. Helemaal omdat ik sinds eind deze week niet zo lekker was/ben en geloof mij het enige wat je dan wilt is je eigen bed met je eigen dingen om je heen en natuurlijk het aller belangrijkste.. JE MAMA!!!!
Het begon zaterdag ochtend ik stond op en ik voelde mij toch een potje verrot!! (terwijl ik de afgelope weken en dagen toch aardig rustig aan heb gedaan. En we hadden net 4 zeedagen achter de rug waarbij ik naast de shows ook wel gechilt had, maargoed) Repetitie en tec-run voor de shows die avond overleefd, daarna wat gegeten maar had totaal geen smaak en had ook eigenlijk helemaal geen trek dus gelijk daarna mijn bed in gegaan.. Als een blok geslapen.. toen mijn wekker om 17u ging, was ik zo verward dat ik dacht dat het de volgende ochtend was..
Goed eerste show, vlak voor de show met klaar maken en opwarmen voelde ik mij nog prima, maar gedurende de show werd ik steeds misselijker en ik had het gevoel dat ik gewoon 0 komma 0 energie had.. (plus dikke koorts ik leek wel of ik de zon zelf was) vervolgens halverwege tijdens een van de vele spoedverkledingen, waardoor adempauze ook niet echt mogelijk is, stortte ik helemaal in..
Had tranen in mijn ogen en zei tegen diegene die ons altijd helpt met alle spoedverkledingen.. ik kan niet meer, ik wil wel mijn geest wil maar mijn lichaam is zooo zwaar.. Het voelde zoo raar (deed mij stiekem beetje denken aan de periode toen ik net pfeiffer had, plus mijn ogen waren ook erg opgezwollen. Maargoed zij pepte mij een beetje op) Uiteindelijk show 1 overleefd.. we hebben altijd een uur pauze tussen show 1 en 2, dus was maar even plat gegaan. Voor show 2 voelde ik mij nog slechter!! Maar onze shows zijn 50 minuten.. dus ik dacht kom op Solange.. 50 minuten en dan kun je plat (en zondag was ik zo ongeveer vrij naast een electric slide etc met de passagiers in de avond voor wat ik nog wel aankon). Goed show 2 OVERLEEFD.. letterlijk.. pfff nog nooit in mijn leven was bewegen zoo zwaar..
Na de show op zaterdag hebben wij altijd een soort van ‘meet en great’ met de passagiers waarbij wij hen kunnen bedanken, promotie kunnen maken voor de andere shows en natuurlijk complimentjes kunnen ontvangen. Nou ik zag mijzelf daar tussen die passagiers niet bepaald staan. Dus was gelijk naar de kleedkamer gegaan mijn manager gebeld uitgelegd dat ik de show net heb overleefd en nu gelijk mijn bed in ging (plus was deze week ook een film week, shows worden nog steeds om de twee weken gefilmd.. nou wil deze opnamens niet zien! :S)
Nou en toen begon de ‘heimwee’.. want het theater is dus helemaal in de punt van het schip.. mijn kamer halverwege, maar meer richting de voorkant.. maar om een verdomde kop thee te maken. Of eigenlijk heet water te krijgen.. moet ik dus helemaal naar de achterkant van het schip gaan of naar deck 13 terwijl ik op deck 3 was.. WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!
Dus ik begon al.. Ik wil gewoon een kop thee en moet 100.000 km lopen.. en er is geen eten meer in de crew mess en ik had echt honger.. en dan zou ik dus naar het passagiers gebied moeten, maar dan moet je je weer ‘gedresst’ aankleden.. Dus ik werd helemaal gek.. Ik ben verrot en wil gewoon nu een normale keuken waarbij ik zelfs als ik wil naakt naar de keuken kan lopen om gewoon een kop thee te maken en wat eten te pakken.. zonder dat ik daarvoor km’s af moet leggen en mij ook nog eens ‘leuk’ voor moet aankleden, want ik voel mij helemaal niet leuk.. en ik wil gewoon een normale bank of groot bed waar ik nu in kan ploffen zonder weer half kreupel mijn stapelbedje in te kruipen in mijn kamer van 1 bij 1 meter!! (whahaha en geloof mij het leven is echt zo slecht niet en al deze dingen leer je mee omgaan en is ondanks dit toch ergens een soort van luxe, maar op zulke momenten wil je gewoon thuis zijn in je eigen bedje met je mama die je verzorgt ;) hahaha..

Nou na wat gezeur en een warme douche mijn bed in.. Kon ik niet slapen:S DUH had de gehele dag al plat gelegen. Dus zag de tijd mooi 04:00 uur worden.. Zondag ochtend toen ik wakker werd, nog steeds niet op en top. Dus hele dag in bed gebleven. Tot uiteindelijk Adam de zanger/danser mij belde en aanbood om van zijn roomservice gebruik te maken zodat ik niet helemaal naar boven hoef. Maar dacht misschien is een douche wat gezonds eten en wat frisse lucht wel goed voor mij in plaats van in dit hok te blijven. En inderdaad voelde mij stukken beter.. dus was buiten gebleven de gehele avond.. maar zodra ik weer binnen kwam.. BOEM. Zwak again. En toch ook wel dizzie.. nou goed dat uurtje werken gedaan.. daarna gelijk weer mijn bed is.. want plat liggen voelt toch het beste.. maarja.. ook zondag had ik dus weer de gehele dag in bed gelegen en geslapen dus ook afgelope nacht zag ik het weer mooi 04:30 worden.. Tot mijn wekker vanochtend om 10 uur ging.. want wij hebben elke maandag ochtend die heerlijke ‘safetydrill’. En toen ging het dus een soort van mis.. Ik loop naar mijn ‘plek met mijn reddingsboot etc’ en je moet dan altijd je zwemvest om en dan daar een uur wachten. Maar zodra ik mijn zwemvest omdeed en de zon brandde zwaar in mijn gezicht.. begon ik dus een potje dizzie te worden en sterretjes en zwarte vlekken te zien.. dus dacht laters.. deed mijn zwemvest af (ze hadden mijn naam toch al afgetekend) en ging terug naar binnen, naar een plek waar het altijd best fris is.. tot ik mij weer beter voelde.. Nou goed mijn manager gebeld update gegeven over de afgelopen dagen en gevraagd voor een bevestiging dat ik een doktersafspraak mag en kan maken (haha ja dat moet ook allemaal via via eerst aangevraagd worden..) Nou goed vandaag weer hele dag in bed gelegen.. Voel mij al stukken beter.. de twee shows vanavond ging stukken beter, wel nog steeds een beetje koortsig en erg vermoeid en snel uitgeput.. dus net weer even een kleine wandeling buiten gemaakt voor wat frisse lucht.. goed gegeten en duik nu mijn bedje in.. Ik voel dat mijn lichaam al weer iets sterker wordt. Maar morgen toch maar even naar de dokter.. hoorde al meer mensen die zwakjes zijn en op zo’n boot steek je elkaar makkelijker aan.. dus hopelijk voel ik me snel weer helemaal op en top en weer mezelf.. Zo vermoeiend dit.. Ik ben gewoon moe van het zo zwak voelen.. helemaal omdat je toch voor 100 procent wil blijven presteren en performen..
Maarja nu ik dit zo typ zoals ik zei, voel mij echt al veel beter in vergelijking met zaterdagavond!(dus mama en opa en oma nu niet gaan stressen haha maak je geen zorgen, komt helemaal goed met jullie kleine meid:P)

Nou ja over de rest van de week.. we hadden dus 4 zeedagen omdat we eerder uit Bermuda waren vertrokken.. Nou een pretje is dat niet bepaald.. je hebt dan echt het gevoel dat je vast zit en in een soort gevangenis (natuurlijk wel een hele hele luxe haha ) maar nog steeds een soort van gevangenis. Verder was de zee oké. Niet rustig niet druk.. dus was oké.. er gingen geruchten dat zij bijna deze week weer eerder wilden vertrekken, maar niet vanwege slecht weer of orkanen(want het weer in Boston en Bermuda is nog steeds prachtig!) , maar omdat ze zo belachelijk veel extra geld hadden gemaakt die week ervoor. Maar gelukkig was de kapitein het daar niet mee eens..

Woensdag was ik naar de sportschool geweest (dikke dikke spierpijn, mis had dat ook al een beetje te maken met dat ik ziekjes werd) verder hadden we de nieuwe opening afgemaakt.. want afgelope vrijdag deden wij voor het eerst een heel nieuw nummer voor de welkom aan boord show- vrijdagavond- omdat onze nieuwe cruise director dat wilde.
Nou dat was dus hilarisch.. want ik weet niet of ik dit al eerder had gezegd.. Wij deden eerst dus echt iets wat geschikt was voor het publiek wat wij nu hebben (waarbij de gemiddelde leeftijd 40/50/60 jaar is..) Een soort van lindy-hop-achtige dans.. Erg leuk en erg energievol..
Maar nee de cruisedirector is erg jong en wilde iets wat hij op een ander schip had gedaan. En we hebben nu dus een nummer meer popshow achtig, erg leuk met van alles en nog wat, maar meer geschikt is voor de opening van ‘Sensation white’. Inclusief de kleding die wij dragen.. En hij vind het geweldig.. En ik denk dat dit totaal was aangeslagen bij het publiek wat wij de afgelopen, hele zomer hadden, maar ik denk dat de opa’s en oma’s nu er niet bepaald op zitten te wachten.. Nou ja verder niet mijn pakkie an en ik vind het wel leuk wat verandering (want dat hebben wij hier bijna niet:P *ahum*).
Maar het ging dus allemaal vrijdagavond ook nog eens mis.. Want de video en de muziek die wij kregen waar de combinatie en alles op stond was dus niet de muziek die zij in deze show gebruikte en daar kwamen wij dus 2 uur voor de show achter.. en het probleem was dat ook het podium en de bewegende decoren en vloeren al helemaal waren ingesteld op die andere, nieuwere versie die wij dus niet hadden.. Nou drama drama.. en helemaal met onze dancecaptain die echt niet een van de slimste is.. uiteindelijk omdat hij maar niets deed en alleen maar liep te piekeren namen ik en Rachel het hef in handen.. besloten de muziek te anaylseren, alles uit te tellen, de choreo te knippen en te plakken zodat alles klopte en uiteindelijk ging ik naar de dancecaptain legde het voor en hij nam het over.. Maar een bedankje nee hoor.. Denk eerder dat in onze evaluatie gezegd wordt, dat het niet onze taak was en wij ons er niet mee moesten bemoeien. Want zij zien het hier niet als meedenken, maar juist als brutaal. Maar als wij een dancecaptain hadden die echt iets ondernam is dat prima en doen wij graag wat ons opgedragen wordt, maar als iemand voor een uur lang alleen maar om zich heen loopt te kijken en blijft zeggen dit klopt niet, dit klopt niet.. schiet dat ook niet echt op als je maar 2 uren hebt.. Nou goed uiteindelijk alles goed gekomen.. Paar kleine foutjes met de bewegende vloeren die bewogen op momenten wij dachten dat zij niet bewogen en andersom tijdens de show.. maar niemand gewond en uiteindelijk allemaal toch wel gelachen..

Verder had ik vrijdag overdag de hele dag vrij tot vier uur. Dus was van de haven –downtown (centrum) gaan wandelen en daarna van downtown naar een soort van PChoofdstraat van Boston – Newbury street-, daarna natuurlijk weer gelunched en internet gebruikt.. en voor ik het wist was de tijd alweer om en moest ik alweer terug. Tijdens mijn wandeling liep ik trouwens door een park met het zonnetje in mijn rug en allemaal mensen om mij heen die aan het joggen, tai-chi’en, picknicken etc waren.. En dat deed mij even denken aan het Vondelpark.. En mijn enige Vondelpark dag dit jaar was de week voordat ik vertrok samen met mijn klasje.. :D hihi.. En dacht toen ook wel even ‘Jeetje wat mis ik Amsterdam’..

Wat het is, omdat het aftellen toch een soort van is begonnen, begint iedereen hier ook echt heimwee te krijgen en kletsen we de gehele dag over alles wat we willen doen als we thuis zijn en wat we zo missen.. (Chinees afhaal bestellen, op de bank liggen en een film kijken met vrienden is gemiddeld de nummer 1:P)
Maar aan de andere kant worden we ook weer verdrietig omdat we het toch ook wel zoo naar ons zin hebben en zo graag willen blijven..
Het is heel raar.. ik wil zooo graag blijven en zoo graag doorgaan met deze levensstijl.. maar aan de andere kant IK KAN ZOOOO NIET WACHTEN TOT DE TIJD VOORBIJ VLIEGT EN IK EINDELIJK WEER THUIS BEN!!

Nou goed.. uiteindelijk is het toch nog maar alles eruit halen wat erin zit en genieten tot de laatste seconde.. en dan heerlijk vakantie! En dan en dan, kom ik thuis en zie ik iedereeeeeeen weeeeeeeeeer!! YEY!

MISS YOUUUUU kus kus kus

  • 13 September 2011 - 16:43

    Mama:

    Lieve Solange, stakker... ik heb met je te doen hoor. Zou graag even voor je willen zorgen. Gelukkig ben je een die hard en zul je het wel trekken, maar een reiswaterkokertje kopen in Boston zou geen kwaad kunnen. Kun je tenminste thee zetten in je hut... scheelt vele kilometers, toch? Ik kijk naar je uit en tel ook af, maar hier kun je nog je leven lang werken en dat is heus niet leuker dan daar waar je nu bent, dus geniet en laat het leven maar op je afkomen. Dit gebeuren overzee draag je je leven lang mee en geeft je leven de nodige jeuigheid. Ik zou zeggen, doe het zo lang je wilt en kan. Fysiek blijf je in conditie en je doet schitterende ervaringen op. Word snel beter en laat de zon schijnen! Dikke kus, liefs, mama

  • 14 September 2011 - 10:26

    Oma En Opa:

    Nou dat is wat , zeg. Zoveel verdriet omdat je niet thuis in bed ligt en mama voor je zorgt. Ja, dat is nu eenmaal inherent aan het zeevrouwsleven. Maar het is wel duidelijk dat rust een goed ding is en de zeelucht je fris houdt. Blijf lekker eten zolang dat nog kan in dit prachtige paradijs, waar bijna niets onmogelijk lijkt en er ieder keer zich wat anders voordoet dat je thuis, mama en Jan, oma en opa doet vergeten. Straks wanneer je weer thuis bent is de lucht opgeklaard en voelje je weer happy. Hou vol, geniet en denk .... aan alles komt een end. Liefs van oma en opa en in tsjûke tút fan ús togearre.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Solange

Do not let the hero in your soul perish in lonely frustration for the life you deserved and never been able to reach..The world you desire, can be won. It exists, it's real, it's possible, it is Yours!

Actief sinds 12 April 2011
Verslag gelezen: 352
Totaal aantal bezoekers 104321

Voorgaande reizen:

21 September 2013 - 28 Mei 2014

Cruise like a dancer

20 Februari 2013 - 20 Oktober 2013

Dancing around the world

01 April 2012 - 08 Januari 2013

Dancing Through Life

23 April 2011 - 30 November 2011

Time to Dance... Time to Cruise

01 December 2017 - 30 November -0001

The American Dream

Landen bezocht: